Discgolf is een sport die in veel opzichten lijkt op het traditionele golf. In plaats van een bal en verschillende clubs gebruiken spelers een vliegende schijf of frisbee. Het doel om elke hole in zo min mogelijk worpen te bereiken . Een discgolfdisc wordt vanaf de tee naar een basket (een metalen mand met kettingen).
Als een speler over de fairway loopt, moet hij of zij elke worp uitvoeren vanaf de plek waar de vorige worp uiteindelijk terechtgekomen is. De bomen, struiken en terreinveranderingen in en rond de fairways verzorgen uitdagende hindernissen voor de discgolfer. Ten slotte moet de putt landen in de mand en dan is de hole uitgespeeld. Het disc golf deelt de vreugdes en frustraties van het traditionele golf: een lange putt respectievelijk het raken van een boom.
Discs
In z’n algemeenheid wordt er in de sport discgolf onderscheid gemaakt tussen drie typen discs, te weten te driver, midrange en putter, die onderling verschillen in stabiliteit en aerodynamica. De driver wordt veelal vanaf de tee geworpen en is zeer aerodynamisch, maar ook instabiel. De midrange disc is bedoeld voor worpen vanaf de fairway tot aan de basket. Met de putter wordt vervolgens de hole voltooid. De putter is niet aerodynamisch, maar wel erg stabiel en vliegt daarom zeer betrouwbaar op de korte afstand tot de putt.
Naast verschillen in aerodynamica onderscheiden de verschillende discs zich ook in de mate van stabiliteit. Een disc kan onderstabiel, stabiel of overstabiel zijn. Door deze verschillen kan een speler optimaal vorm geven aan zijn of haar worp. Door de vorm van de rand gaat de ene disc meer naar rechts, waar de andere soort disc langer rechtdoor blijft vliegen.
De verschillende fabrikanten van discs hebben allemaal een eigen strategie achter hun producten. Zo biedt de ene fabrikant slechts negen verschillende soorten discs aan, waar een andere fabrikant meer dan 100 verschillende soorten produceert, allemaal verschillend in aerodynamica en stabiliteit.